wennen

Lieve lezers van mijn blog,

Van veel mensen kreeg ik de vraag om weer iets te posten dus bij deze,

Waar zal ik beginnen met mijn verhaal van mijn eerste week in de kliniek? 

Ik zal beginnen bij de dagen voor dat ik werd opgenomen.

Ik moest maandag op 2e intake komen in de kliniek. Dit was een spannend gesprek want, ik zou meer horen over hoe of wat en ik zou een rondleiding krijgen op de afdeling. Het gesprek verliep wel goed het was minder intensief dan het eerste gesprek toen ze mij helemaal gingen uitpluizen over hoe ik erin stond. Vervolgens ging alles op eens heel snel. 'S avonds moest ik thuis weer wegen en daarna zou ik gelijk gebeld worden om te kijken of dinsdag dus de dag erna al opgenomen mocht worden. uiteindelijk had ik het gewicht waarmee ik mocht opgenomen worden dus zei de arts dat ik woensdag om half 10 in de kliniek moest zijn. Er volgde toen dagen om me voor te bereiden en me tassen in orde te maken. 

Met angst in me schoenen angst voor de onbekende weg liep ik woensdag me eigen vertrouwde kamer thuis uit. 
Onderweg naar het ziekenhuis was ik erg gespannen maar ook erg gemotiveerd om deze stap te gaan nemen. Ik was er klaar voor om aan mijn problemen te gaan werken. 

En dan nu over de dagen dat ik in de kliniek zit. We hebben een druk programma overdag. Met invullingen zoals schooltijd en natuurlijk verschillende soorten therapieën. 
De eerste dagen waren spannend en intensief maar ik heb nu wel het idee dat ik meer mijn plekje heb gevonden hier. 
We hebben een leuke groep waar we ook een hoop lol mee kunnen hebben dus dat is zeker positief.

Hebben mensen vragen over iets stel ze dan gerust!
Tot de volgende keer.
Stay Strong!
Liefs Louise

Difficult ways

Hoi lieve lezers van mij blog,

Soms lopen dingen niet zoals je wilt.

Zo blijkt Soms ook mijn eetstoornis te denken..

De hoop, waar ik in behandeling was zei tegen mij: het wordt nu iets te heftig dit wordt een opname. ‘

En toen zat je opeens afgelopen maandag in de kliniek voor een intake gesprek.

Ik zag er tegenop maar het viel gelukkig mee. Je moet natuurlijk over je diepste angst praten wat enorm lastig is. maar het viel me alles mee. Na een kort gesprek met de groepsbegeleider waar ik niet bij mocht zijn is er inderdaad besloten dat ik opgenomen moet worden in de kliniek. Dat zag ik zelf niet helemaal aankomen ze zeiden het wel elke keer allemaal tegen mij maar ik dacht het valt wel mee, en het gebeurd niet zomaar. Maar toch moet ik eraan gaan geloven dat ik volgende week al in de kliniek zit. Nu is de tijd van afscheid nomen gekomen en dat valt zwaar, je doet alle dingen nu voorlopig voor de laatste keer dat is lastig te bevatten.

Nu vragen jullie je vast af wat gebeurd er nu met je blog. Ik wil graag proberen om 1 keer in de week of 1 keer in de 2 weken een update te plaatsen en te vertellen hoe het is. Ik hoop dat jullie dat fijn vinden om zo een beetje op de hoogte te blijven.

Stay Strong!

Liefs Louise