Zoeken in deze blog

vrijdag 4 januari 2019

Hoe zit een eetstoornis in je hoofd hoe werkt dat?



Lieve lezers van mijn blog,

In dit blogartikel wil ik proberen uit te leggen wat de strijd in mijn hoofd met de eetstoornis inhoud. 
Wat voor gedachtes heb je nu en hoe ga je daar mee om?

Ik krijg vaak de vraag: Wat denk je bijvoorbeeld als je eten ziet?
Mijn eetstoornis gedachten gaan gelijk de calorieën tellen als ik eten zie. Die gedachten zeggen dan tegen mij dat ik er dik van wordt als ik dat eet. Of dat ik mezelf dan niet meer mooi vind. Dat andere mensen me niet meer leuk gaan vinden.
 Voor eetmomenten slaan die gedachten vaak op hol wat tot grote paniek kan lijden.
En als ik wat gegeten heb moet het van mijn eetstoornis gedachten er gelijk weer uit of moet ik het eraf sporten. Die gedachten gaan de hele dag door. 
Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden.
In therapie heb ik geleerd dat de eetstoornis los van mij als persoon staat. Dat heeft mij erg geholpen om me eetstoornis te accepteren.

Met die gedachten die ik hierboven beschrijf is iemand met een eetstoornis constant in strijd. 
Door afleiding te zoeken of door je gedachten bespreekbaar te maken kunnen ze wel iets minder worden. Wat ook een aanrader is schrijf je gedachten op. Dat is heel lastig en confronterend maar het helpt wel om even "vrij" te zijn van nadenken over je lijf en de calorieën. 
Ik hoop dat jullie nu misschien wat beter snappen wat er in iemands hoofd speelt. 

Afbeeldingsresultaat voor positieve quotes eating disorder

Strijd jij nou ook tegen een eetstoornis? 
Hou vol! Je kan het, Je bent sterker dan je denkt.
Laat je me weten wat je van dit blogartikel vind?

Stay Strong
Liefs Louise







vrijdag 23 november 2018

Mijn ervaring




Lieve lezers van mijn blog,

Leuk dat je weer meeleest! 
Dit keer wil ik het hebben over hoe ik het ervaar in de kliniek.

Wat ik het moeilijkst vind is dat er heel erg op je gelet wordt en dat ze alles doorhebben. 
Als ik even niet zo goed in me vel zit komen ze me gelijk opzoeken en houden ze me in de gaten. Wat ook lastig is dat ze het eten echt naar binnen kijken. Ze wachten tot ik het echt helemaal op heb. Als ik niet eet hangen er consequenties aan. Bijvoorbeeld dat je dan je therapie niet mag volgen. 
Dit is af en toe best lastig. Maar ook weet ik dat dit nodig is dat er grenzen gesteld worden.

Ook heb je veel eigen verantwoordelijkheid.
Er wordt veel van je gevraagd en daarin moet je zelf je grenzen in aangeven. Een hele goede oefening dus. 
In veel gevallen wordt er eerlijkheid en openheid van je verwacht hier in de kliniek. Als je zelf niet eerlijk bent over hoe je je voelt kan de begeleiding je moeilijk helpen. 
Die openheid dat vind ik zelf erg lastig. 
Dan ben ik al snel te bang dat er consequenties aan mijn gedrag/gedachten hangen.  

Je werkt hier aan veel doelen zoals je grenzen aangeven, feedback geven, je leert dingen accepteren, je leert ook weer de eigen regie over het eten te nemen. Wat veel spanningen geeft want de eetstoornis blijft aan je trekken juist op zulke momenten.

Ik hoop dat ik jullie genoeg heb verteld zo. Als u/jij vragen hebt stel ze dan gerust.



Stay Strong!
Liefs Louise.



vrijdag 28 september 2018

kleine update





Lieve lezers van mijn blog,

Wat leuk dat jullie weer meelezen. 
Dit keer een wat korter artikel omdat ik een korte update wil geven.
Vorige week is het post traumatisch stress stoornis definitief vast gesteld. Dat moet ik nu gaan accepteren.

Ook wil ik meedelen dat ik een hulphondje heb. 
Een assistent hond die mij emotioneel steunt.
Dit is echt mijn lichtpuntje nu aan de horizon. 
Ze is een extra motivatie voor mij om naar huis toe te werken.
Er is 2 weken geleden ook besloten dat ik langer moet blijven. Al hoewel voor mij het einde nu ook al wel in zicht is. 
Ik ben al ruimschoots over de helft van me opname heen.
Dit waren even een paar mededelingen.
Binnenkort komt er weer een uitgebreider blog artikel.
Als jullie vragen hebben aan de hand van dit artikel dan hoor ik dat graag.

Stay Strong!
Liefs Louise




maandag 3 september 2018

Still fighting




Lieve Lezers van mijn blog,


Wat leuk dat jullie (weer) meelezen.

Na even wat stilte ben ik hier weer. 
Er is weer veel veranderd in de afgelopen weken ik heb mijn eerste staf gehad dat is een grote vergadering over mijn opname. Over mijn vooruitgang. Uit mijn vorige staf is gekomen dat ik waarschijnlijk PTSS heb dat is een post traumatisch stress stoornis. Door traumatische ervaringen heb ik dus veel stress kort gezegd.
Na die eerste staf moest ik op gewicht zijn en dat was mij niet gelukt. Dus kreeg ik als gevolg een time-out. Dit voelde voor mij heel erg als falen in het begin tot ik tijdens mijn time-out veel motivatie op heb gedaan om weer door te knokken. 

Ondertussen zit ik in mijn 9e week hier en heb ik deze week dus weer staf. Dat blijft toch altijd erg spannend. Wat gaan ze nu zeggen? Hoelang zal ik hier nog moeten blijven? Dat zijn dan vragen waar ik in mijn stafweek antwoord op ga krijgen.

Het wordt dus een spannende week ik hoop jullie daarover in het volgende artikel meer te kunnen vertellen.
Op dit moment is het enige wat ik kan doen, me best doen en positief blijven ook al is dat af en toe heel lastig omdat er zoveel op je af komt.




Ik wil jullie bedanken voor alle kaarten en alle positieve reacties op mijn blog.

Tot de volgende keer!

Stay Strong.
Liefs Louise.

vrijdag 10 augustus 2018

Kliniek update 2





Lieve lezers van mijn blog,

Wat leuk dat je (weer) meeleest.

Ik wil in deze blog vertellen hoe de eerste weken zijn gegaan.Ten eerste wil ik    iedereen heel erg bedanken voor het meeleven via mijn blog en via sociale media.

De dagen vliegen hier voorbij de ene dag sneller dan de ander. De therapieën zijn zwaar maar ik merk wel dat ik er wat aan heb. Ik heb ook enorm het idee dat ik hier echt begrepen wordt wat enorm fijn is. 

   De therapie die ik het fijnst vind is creatieve therapie. Daar kan je je gevoelens en gedachten uitwerken in tekeningen of in een schilderij wat wel erg prettig voelt. Hoe confronterend het soms ook is maar dat is ook nodig af en toe, anders kom je nooit verder. 

Dit is even een korte update als jullie een goed onderwerp weten waar ik over kan schrijven laat het me dan ook weten!


Bedankt voor het lezen!Stay strong!

Liefs Louise.


dinsdag 17 juli 2018

wennen



Lieve lezers van mijn blog,

Van veel mensen kreeg ik de vraag om weer iets te posten dus bij deze,

Waar zal ik beginnen met mijn verhaal van mijn eerste week in de kliniek? 
Ik zal beginnen bij de dagen voor dat ik werd opgenomen.
Ik moest maandag op 2e intake komen in de kliniek. Dit was een spannend gesprek want, ik zou meer horen over hoe of wat en ik zou een rondleiding krijgen op de afdeling. Het gesprek verliep wel goed het was minder intensief dan het eerste gesprek toen ze mij helemaal gingen uitpluizen over hoe ik erin stond. Vervolgens ging alles op eens heel snel. 'S avonds moest ik thuis weer wegen en daarna zou ik gelijk gebeld worden om te kijken of dinsdag dus de dag erna al opgenomen mocht worden. uiteindelijk had ik het gewicht waarmee ik mocht opgenomen worden dus zei de arts dat ik woensdag om half 10 in de kliniek moest zijn. Er volgde toen dagen om me voor te bereiden en me tassen in orde te maken. 
Met angst in me schoenen angst voor de onbekende weg liep ik woensdag me eigen vertrouwde kamer thuis uit. 
Onderweg naar het ziekenhuis was ik erg gespannen maar ook erg gemotiveerd om deze stap te gaan nemen. Ik was er klaar voor om aan mijn problemen te gaan werken. 

En dan nu over de dagen dat ik in de kliniek zit. We hebben een druk programma overdag. Met invullingen zoals schooltijd en natuurlijk verschillende soorten therapieën. 
De eerste dagen waren spannend en intensief maar ik heb nu wel het idee dat ik meer mijn plekje heb gevonden hier. 
We hebben een leuke groep waar we ook een hoop lol mee kunnen hebben dus dat is zeker positief.

Hebben mensen vragen over iets stel ze dan gerust!
Tot de volgende keer.
Stay Strong!
Liefs Louise


woensdag 4 juli 2018

Difficult ways




Hoi lieve lezers van mij blog,

Soms lopen dingen niet zoals je wilt.
Zo blijkt Soms ook mijn eetstoornis te denken..

De hoop, waar ik in behandeling was zei tegen mij: het wordt nu iets te heftig dit wordt een opname. ‘
En toen zat je opeens afgelopen maandag in de kliniek voor een intake gesprek.

Ik zag er tegenop maar het viel gelukkig mee. Je moet natuurlijk over je diepste angst praten wat enorm lastig is. maar het viel me alles mee. Na een kort gesprek met de groepsbegeleider waar ik niet bij mocht zijn is er inderdaad besloten dat ik opgenomen moet worden in de kliniek. Dat zag ik zelf niet helemaal aankomen ze zeiden het wel elke keer allemaal tegen mij maar ik dacht het valt wel mee, en het gebeurd niet zomaar. Maar toch moet ik eraan gaan geloven dat ik volgende week al in de kliniek zit. Nu is de tijd van afscheid nomen gekomen en dat valt zwaar, je doet alle dingen nu voorlopig voor de laatste keer dat is lastig te bevatten.

Nu vragen jullie je vast af wat gebeurd er nu met je blog. Ik wil graag proberen om 1 keer in de week of 1 keer in de 2 weken een update te plaatsen en te vertellen hoe het is. Ik hoop dat jullie dat fijn vinden om zo een beetje op de hoogte te blijven.

Stay Strong!

Liefs Louise